Ασίγαστη Θλίψη φουσκώνει τα στήθη
Γλυκιά νοσταλγία μιλά στη καρδιά
Οι άνεμοι φύσηξαν γεμάτοι σαγήνη
Το δάκρυ που κύλησε ένα δρόμο ζητά.
Φτερούγες που άνοιξαν οι θολές αναμνήσεις
Ορίζοντες άπειροι κι όμως τόσο γνωστοί
Καλέσματα που ζητούν τα πάντα ν’ αφήσεις
Καλέσματα που σου τάζουν μιαν αιώνια αρχή…
Ειρήνη Λεονάρδου - oneirocosmos.gr