Από πολύ νωρίς στην ιστορία της ανθρωπότητας η έννοια της γεωπαθολογίας έκανε την εμφάνιση της, φυσικά όχι με τον τρόπο που την γνωρίζουμε σήμερα, αλλά ως μια άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντος του. Το ένστικτο και η παρατήρηση των ζώων οδήγησαν τον άνθρωπο στην συνειδητοποίηση ότι η Γη διαπερνάται από ενεργειακά ρεύματα, τα οποία έχουν άμεση επίδραση επάνω σε κάθε έμβιο πλάσμα.
Συνεπώς, οι άνθρωποι από παλιά γνώριζαν ότι υπάρχουν σημεία στον χώρο που για κάποιον ανεξήγητο, κάποτε, λόγο τους απωθούσαν ή ένιωθαν άσχημα όταν βρίσκονταν σε αυτά. Άλλωστε, έβλεπαν ότι τα περισσότερα ζώα έδειχναν να αποφεύγουν τα εν λόγω σημεία ενώ κάποια είδη όπως οι γάτες, οι μέλισσες και ορισμένα ερπετά, φαίνονταν να έχουν αναπτύξει μια πιο περίπλοκη σχέση με τα ιδιαίτερα αυτά σημεία του χώρου. Από αυτή την αλληλεπίδραση δεν εξαιρείται, βέβαια, ούτε το φυτικό βασίλειο, όπου χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των κορμών ορισμένων δέντρων που παίρνουν αφύσικη κλίση, προκειμένου να απομακρυνθούν από την όποια δυσμενή γεωπαθητική επιρροή.
Οι μεγάλοι πολιτισμοί των αρχαίων Ελλήνων, Αιγυπτίων, Κινέζων, Κελτών κ.ά. είχαν επίσης μεγάλη γνώση του θέματος των γεωπαθητικών ζωνών και κόμβων. Έτσι, προέκυψε η έννοια της λεγόμενης "Ιερής Γεωμετρίας", με βάση την οποία φρόντιζαν να χτίζουν τους ναούς τους επιλέγοντας συνήθως θετικούς Τόπους Δύναμης για το σκοπό αυτό.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα η γεωπαθολογία απέκτησε ακόμα πιο συγκεκριμένη έννοια και αναλύθηκε σε τέτοιο βαθμό από τους ερευνητές που μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν ολόκληρο κλάδο ο οποίος εμπλουτίζεται διαρκώς με νέα γνώση και εξελίσσεται παράλληλα με τον άνθρωπο. Τα γεωπαθητικά ρεύματα ήταν πάντα εκεί, σήμερα όμως έχουμε πολύ περισσότερα εργαλεία στη διάθεση μας και έτσι η έρευνα των γεωπαθητικών ρευμάτων αποτελεί μία αρκετά σύνθετη και ενδιαφέρουσα διαδικασία.
Πολλοί σύγχρονοι ερευνητές και επιστήμονες ασχολήθηκαν με το θέμα, μεταξύ των οποίων οι Ernst Hartmann, Manfred Curry, Anton Benker, Robert Endrös, Andreas Kopschina κ.ά., ο καθένας μέσα από το δικό του ερευνητικό πεδίο. Έτσι, ανακαλύφθηκαν τα συγκεκριμένα μαγνητικά πλέγματα που, σαν δίχτυ, διατρέχουν ολόκληρο τον πλανήτη σε καθορισμένες αποστάσεις και κατευθύνσεις και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης τις σημαντικές επιδράσεις των πλεγμάτων αυτών πάνω στον άνθρωπο ενώ οι σύγχρονοι επιστήμονες, από τα τέλη του 20ου αιώνα και μετά, επέκτειναν τις έρευνες τους στις ακτινοβολίες που προέρχονται από σύγχρονες τεχνολογικές πηγές. Αυτό το τελευταίο είναι πάρα πολύ σημαντικό καθώς οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και πραγματικά, ως ανθρωπότητα, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με ακρίβεια την επίπτωση που έχει ο συνδυασμός των φυσικών γεωπαθητικών ζωνών και των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών που προέρχονται από τεχνητές πηγές. Στερούμενοι δε από τα πρωταρχικά μας ένστικτα, λόγω της βαρύτητας που έχουμε δώσει στην ανάπτυξη της νόησης, περιορίστηκε σημαντικά το κομμάτι εκείνο της άμεσης γνώσης που είχε ο "πρωτόγονος" άνθρωπος ο οποίος είχε τη δυνατότητα να γνωρίζει σχεδόν ασυναίσθητα τι είναι καλό για την επιβίωση του και τι όχι.
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη αρκετοί άνθρωποι με ιδιαίτερες ραδιαισθητικές ικανότητες και γνώσεις που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προκειμένου να υπάρχει Επίγνωση του Χώρου. Τα όργανα που χρησιμοποιεί ένας ραδιαισθητικός ερευνητής είναι οι ράβδοι, τα εκκρεμή, διάφοροι ραδιαισθητήρες, ακόμη και τα ίδια του τα χέρια! Η ραδιαισθητική μέθοδος ανίχνευσης των γεωπαθητικών ρευμάτων, αν και αρχαία, παραμένει πιο χρήσιμη από ποτέ και μπορεί να παρέχει χαρτογράφηση των πλεγμάτων με εξαιρετική ακρίβεια.
Το πρόβλημα με τα πλέγματα αυτά δεν είναι τόσο οι πλευρές τους ή οι "τοίχοι" τους, όπως αλλιώς λέγονται, όσο τα κομβικά μεταξύ τους σημεία, οι διασταυρώσεις διαφορετικών τύπων πλεγμάτων καθώς και οι στρεβλώσεις που υφίστανται από ρήγματα, εδαφικές ανωμαλίες, κοιλότητες και υπόγεια νερά που συναντούν κατά την εκπομπή τους από τα βάθη της γης προς την επιφάνεια. Δηλαδή, όλα όσα συνθέτουν τις λεγόμενες "επιβλαβείς ζώνες" και "γεωπάθειες" που επιβαρύνουν την υγεία των περισσοτέρων ζώντων πλασμάτων. Η μακροχρόνια έκθεση των ανθρώπων σε τέτοιες ακτινοβολίες, σε συνάρτηση πάντα με την εκάστοτε γεωπάθεια αλλά και με την ευρωστία του ίδιου του ατόμου, προκαλεί συνήθως το λεγόμενο "γεωπαθητικό στρες" που αφορά στις βλάβες που συμβαίνουν σε κυτταρικό και βιο-ενεργειακό επίπεδο, εξασθενίζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα του εκτιθέμενου σε αυτό. Οι συνέπειες μπορεί να ποικίλουν από ανεξήγητη νευρικότητα, άσχημο ύπνο, αναίτια κόπωση, πονοκεφάλους και ελαφριάς μορφής προβλήματα υγείας όπως δερματικά, ορμονικά, ήπια γυναικολογικά έως και πιο σοβαρές ασθένειες, με πιο σύνηθες περιπτώσεις εκείνες των καρκίνων.
Εάν, μάλιστα, προστεθεί στις υπάρχουσες γεωπαθητικές επιβαρύνσεις και η ηλεκτρομαγνητική (ΕΜF) που προκύπτει από τη σύγχρονη τεχνολογία, π.χ. το οικιακό ηλεκτρικό δίκτυο σε συνδυασμό με τα βλαπτικά υλικά δόμησης, οι ηλεκτρικές συσκευές, τα κινητά τηλέφωνα και οι αντίστοιχες κεραίες τηλεφωνίας, οι πυλώνες και εγκαταστάσεις του ηλεκτρικού δικτύου κ.ά., τότε ο άνθρωπος, ως ευαίσθητο βιοπεδίο, βρίσκεται να αλληλεπιδρά μέσα έναν "ωκεανό" φυσικών και τεχνητών ακτινοβολιών που συμπράττουν μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα επιζήμιο "ηχείο" αρνητικής ενέργειας.
Βέβαια, ο χώρος της σύγχρονης γεωπαθολογίας αντιμετωπίζει τις επικίνδυνες ακτινοβολίες ως ένα μη στείρο πεδίο, επεκτείνοντας την έρευνα πολύ πέρα από την ηλεκτρομαγνητική ρύπανση (electrosmog), σε ακτινοβολίες που έρχονται τόσο από την γήινη ατμόσφαιρα όσο και από το διάστημα. Άνθρωπος και περιβάλλον πλέον αντιμετωπίζονται ολιστικά, ως μια συνεχή και αδιάλειπτη σχέση, με "δεσμούς" πολικότητας που ενδεχομένως ξεπερνούν τα σύνορα της γης και του ηλιακού μας συστήματος και επεκτείνονται σε νέα ανεξερεύνητα ακόμη πεδία...
Ομάδα Ονειρόκοσμος / oneirocosmos.gr ©
