Τίτλος: "Ασύνδετος Χρόνος"
Συγγραφέας: Philip K. Dick
Είδος: Μυθιστόρημα - Επιστημονική Φαντασία
Εκδόσεις: Parsec
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το “Ασύνδετος Χρόνος” δεν είναι παρά ένα ακόμη αυθεντικά παράξενο μυθιστόρημα του Philip K. Dick, ενός τόσο ξεχωριστού και αγαπημένου συγγραφέα του χώρου της Επιστημονικής Φαντασίας κάποιων αλλοτινών καιρών. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή, αλλά το 1959 που πρωτοεκδόθηκε το εν λόγω βιβλίο, απέχει τόσο πολύ από το σήμερα! Κυρίως, απέχει ως αίσθηση και ως πραγματικότητα περισσότερο, παρά χρονικά. Στις μέρες μας, καλώς ή κακώς, η πραγματικότητα τείνει εμφανώς να ξεπεράσει ακόμη και τα πιο “τραβηγμένα” σενάρια Ε.Φ. του περασμένου αιώνα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση…
Στην ιστορία μας, τώρα, βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1950 όπου ο πρωταγωνιστής, ονόματι Ραγκλ Γκαμ, ένας έξυπνος άνθρωπος και κορυφαίος παίκτης του διάσημου διαγωνισμού μιας εφημερίδας, καταφέρνει να ζει μια ήρεμη ζωή, εξασφαλισμένη από τα κέρδη του εν λόγω διαγωνισμού. Όλα δείχνουν να κυλούν χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις, έως ότου κάποια περίεργα και ανεξήγητα συμβάντα πέσουν στην αντίληψη του Ραγκλ. Και εκεί που ο ίδιος αρχίζει να αμφιβάλλει για τη διανοητική του κατάσταση, τα πράγματα παίρνουν μία αναπάντεχη τροπή και οι αποκαλύψεις οδηγούν, αναπόφευκτα, στην αλήθεια.
Έχουμε στα χέρια μας, λοιπόν, ένα ιδιαίτερο κείμενο που ταξιδεύει τον αναγνώστη μέσα στα κλειστοφοβικά “σοκάκια” που ενώνουν (ή, μήπως, χωρίζουν;) αντιφατικές πραγματικότητες. Σίγουρα, δεν πρόκειται για ένα διασκεδαστικό, “εύπεπτο” ή και μεγαλειώδες – με την έννοια της φανφάρας – μυθιστόρημα Επιστημονικής Φαντασίας. Παρ’ όλα αυτά, το γραπτό βρίθει εναλλακτικών ιδεών και, μάλιστα, στην πιο πρωταρχική, “ωμή”, ακατέργαστη μορφή τους. Ιδέες που ξεπηδούν αναπάντεχα, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, χωρίς ο συγγραφέας να μας έχει προετοιμάσει για αυτές. Έτσι, ο απόηχος που αφήνουν στις εσωτερικές χορδές του αναγνώστη είναι έντονος έως και καταλυτικός: “Οι λέξεις δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα. Οι λέξεις είναι η πραγματικότητα.”. Αλλά και: “Η πραγματικότητά μας παρουσιάζει διαρροές…”.
Το κείμενο το ίδιο, σε φάσεις, μοιάζει αρκετά ασύνδετο και όμως, διέπεται από μια δική του λογική (;) δομή. Είναι σαν ο συγγραφέας να πασχίζει, παράλληλα με τον ήρωα της ιστορίας, να βγάλει μια άκρη, να κάνει μία σύνδεση. Ώσπου τα καταφέρνει, λυτρώνοντας τον μπερδεμένο αναγνώστη, επαναφέροντας την εσωτερική τάξη και καθησυχάζοντας τους φόβους της αβεβαιότητας μίας Μη-Σύνδεσης.
Η ιστορία, από μόνη της, μπορεί να έχει αρκετά συγγραφικά κενά και άλλα τόσα ελαττώματα αλλά, ούτως ή άλλως, δεν είναι η συγγραφική δεινότητα ο λόγος για να διαβάσει κανείς τον Philip K. Dick. Ο λόγος είναι ένας – ενδεχομένως, ο σημαντικότερος όλων – και αναφέρεται μέσα στο ίδιο το κείμενο του βιβλίου: “Εσείς πάντα βλέπατε τα σχήματα νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλο.”, αξιότιμε κύριε Dick.
Μαίρη Μπρούσου / oneirocosmos.gr ©
