Τίτλος: "Midnight in Paris"
Σκηνοθέτης: Woody Allen
Είδος: Ρομαντική κομεντί φαντασίας
Παραγωγή: 2011
Λίγα λόγια για το έργο:
«Πιστεύω ότι ο αληθινός κι αυθεντικός έρωτας σε ανακουφίζει από το θάνατο. Η δειλία προέρχεται από το να μην αγαπάς ή να μην αγαπάς καλά, που είναι το ίδιο. Όταν ο άντρας ο γενναίος κι αυθεντικός κοιτάξει κατά πρόσωπο το θάνατο, σαν κάποιους κυνηγούς ρινόκερων που ξέρω ή σαν τον Μπελμόντε, που ήταν πραγματικά γενναίος, είναι γιατί αγαπούν με τόσο πάθος, που βγάζουν το θάνατο από τη σκέψη τους.»
Με αυτά τα λόγια ενός φανταστικού Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο Woody Allen παρακινεί τον πρωταγωνιστή του να βιώσει τον πραγματικό έρωτα, να κυνηγήσει την ίδια του τη ζωή, δείχνοντας του τις κατευθυντήριες οδούς.
Γιατί ποιος ξέρει να ζει πραγματικά τη σήμερον ημέρα; Κάπως έτσι σκέφτεται και ο Γκιλ, ο πρωταγωνιστής του «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», περιδιαβαίνοντας τα μαγικά σοκάκια του Παρισιού, απορροφημένος στο προσωπικό του σύμπαν ώσπου σε κάποια ανύποπτη στιγμή, καταφέρνει να κάνει το πολυπόθητο, για εκείνον, άλμα στο παρελθόν. Αφορμή και αιτία γι αυτή του την πράξη είναι το πάθος του να αφουγκραστεί τη πόλη του Παρισιού και να γνωρίσει τα σπουδαία πρόσωπα που μεγαλούργησαν εκεί. Και κάπως έτσι, από επίδοξος συγγραφέας μεταμορφώνεται σε αληθινό καλλιτέχνη, αποκόβοντας σιγά σιγά την παρωχημένη ζωή για να αφιερωθεί στην Σπουδαία ζωή.
Τι θα μπορούσε όμως να κάνει έναν άνθρωπο νοσταλγό του παρελθόντος; Να θέλει να μεταφερθεί στο παρελθόν και να γνωρίσει τους εκεί πρωταγωνιστές του;
Όπως κάθε πόλη έχει τα μυστικά της, έτσι και το Παρίσι αποδεικνύεται μια φινετσάτη «ερωμένη» που αποκαλύπτει τα κάλλη της σε όποιον έχει το αναγκαίο πάθος για να τα αναζητήσει, και ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας από αυτούς. Σχεδόν φυσικά και αβίαστα, φτάνει στο σημείο να ζει την ημέρα στο σημερινό Παρίσι του 2010-11, και τη νύχτα στην πόλη με τις ξεχωριστές προσωπικότητες της τέχνης της δεκαετίας του 1920.
Η ζωή του, μάλιστα, τόσο γι αυτόν όσο και για τη σαγηνευτική φίλη του, γίνεται συγκλονιστική, όταν ανακαλύπτει ότι τα μυστικά της πόλης είναι ατελείωτα και αλληλεπιδρούν συνεχώς με τις επιθυμίες, τα πάθη, τη ρομαντική νοσταλγία και τις ιδιαιτερότητες των μεγάλων πνευμάτων.
Αλήθεια, πως θα μας φαινόταν αν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Πικάσο, να συνομιλήσουμε με τον Χέμινγουεϊ, να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με τον Νταλί ή τον Τουλούζ Λοτρέκ; Σίγουρα κάτι τέτοιο θα ήταν πέρα από κάθε φαντασία και ακόμη πιο σίγουρα, δεν θα μπορούσαν όλοι να τιμήσουν μια τέτοια ευκαιρία, γιατί οι μεγάλες στιγμές απαιτούν ανθρώπους μη-συνηθισμένους.
Ο Woody Allen στήνοντας ένα έξυπνο χωρο-χρονικό παιχνίδι, μας προ(σ)καλεί να αναρωτηθούμε για τη σημασία του «τώρα» και του «τότε» στη ζωή μας, μας παροτρύνει να ζούμε στο τώρα όπως πραγματικά επιθυμούμε ή καλύτερα, να Ζούμε αληθινά. Και το να Ζούμε αληθινά σημαίνει να αγαπάμε και να ερωτευόμαστε ως οι καλύτεροι εραστές του μυστηρίου.
Ένα έργο αυθεντικά μεταφυσικό και παράλληλα εντελώς «χειροπιαστό», χωρίς την παραμικρή έλλειψη ρομαντισμού αλλά και την απαραίτητη δόση χιούμορ. Μια βαθειά αισιόδοξη ταινία -από τις λίγες τα τελευταία χρόνια- που έρχεται να μας θυμίσει ότι κάπου εκεί, όταν το μεγάλο ρολόι σημάνει μεσάνυχτα, ας μη διστάσουμε να μεταμορφωθούμε σε σύγχρονες «Σταχτοπούτες». Ας βγούμε έξω και ας περιπλανηθούμε, ακολουθώντας το προσωπικό μας όνειρο και, ποιος ξέρει; Ίσως τα βήματα μας να μας οδηγήσουν στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή.
Βασίλης Μαθιουδάκης & Μαίρη Μπρούσου / oneirocosmos.gr ©
ΔΕΙΤΕ ΤΟ TRAILER:
