Ένα από τα καλά που ανέδειξε η ταλαίπωρη, κατά τα άλλα, τελευταία διετία, είναι η προσέγγιση της Επιστήμης από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους (δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεάσεις) που τόσο καλά κρύβονταν τα προηγούμενα χρόνια, αφού δεν υπήρχε κανένας λόγος για να εκτεθούν.
Η μία προσέγγιση (κοσμοάποψη) απέναντι στην επιστήμη, την θέλει να έχει τυφλή εμπιστοσύνη σε αυτήν και τα επιτεύγματα της ενώ η δεύτερη προσέγγιση (κοσμοάποψη) απέναντι στην επιστήμη, την θέλει να έχει επιφυλάξεις απέναντι της.
Το πρόβλημα, όμως, ως γνωστό, δεν είναι ζήτημα της επιστήμης ως επιστήμη, αλλά αυτών που την επανδρώνουν και τη χειρίζονται. Όλων αυτών των επιστημόνων, πανεπιστημιακών και δημόσιων λειτουργών που ορκίστηκαν στην εντιμότητα της Επιστήμης τους, αλλά και των κρατικών / ιδιωτικών παραγόντων, από την άλλη, που χειρίζονται και κατευθύνουν τον σκοπό της.
