Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα έχει βρεθεί σε πολύ δύσκολη κατάσταση, όμως οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν βρεθεί σε ακόμα δυσκολότερη θέση. Αν κάποιος τολμήσει να κοιτάξει στην τηλεόραση κάποιο δελτίο ειδήσεων θα δει μια μαυρίλα, μια απαισιοδοξία, δεν υπάρχει κάποιος που να δίνει ένα θετικό μήνυμα. Θα μου πείτε πως είναι δυνατόν να δώσει κάποιος ένα θετικό μήνυμα όταν οδεύουμε προς χρεοκοπία;
Αναρωτιέμαι… Ποιος είναι αυτός που θα χρεοκοπήσει; Είναι ο γείτονας μας, ο μπακάλης, ο μανάβης; Δεν νομίζω. Θα χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, οι επιχειρηματίες που θέλησαν να παίξουν τζόγο στο χρηματιστήριο, θα χρεοκοπήσει η πλεονεξία. Φυσικά όλα στην οικονομία είναι ντόμινο, αν χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, αν σταματήσουν οι πληρωμές θα κλείσουν μαγαζιά, μαζί με του μανάβη και του μπακάλη, αυτό όμως είναι διαφορετικό από το να χρεοκοπήσει ένα μαγαζί από κακή διαχείριση.
Άκουσα πρόσφατα σε κάποιο δελτίο ότι παιδιά λιποθυμούσαν από ασιτία, άνθρωποι αυτοκτονούν λόγω χρεών. Διότι ναι μεν όλοι (ή οι περισσότεροι) κάπου χρωστάμε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να γινόμαστε Κασσάνδρες ή αυτόχειρες. Η βαριά φορολογία που επιβάλλεται μας γονατίζει όλους, δεν θα κρίνω αν είναι σωστός ή όχι αυτός ο τρόπος ώστε να γλυτώσουμε την χρεοκοπία, όμως αν κάτι δεν μας αρέσει, έχουμε την δυνατότητα και μπορούμε να το αλλάξουμε.
Αυτό που συμβαίνει με τα ΜΜΕ είναι πως προσπαθούν να μας βάλουν στη θέση του θύματος, του αδύναμου, του ανήμπορου, που πρέπει κάποιος πιο δυνατός να έρθει να τον βοηθήσει και να τον εκμεταλλευτεί! Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είμαστε θύματα, έχουμε την δύναμη, έχουμε την σπίθα μέσα μας να αλλάξουμε τα πράγματα! Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι πρέπει να δουλεύουμε στο δημόσιο τομέα της χώρας μας ή να έχουμε τεράστιους μισθούς. Μπορούμε να ξεκινήσουμε την αλλαγή από την εγκράτεια, τον σεβασμό προς τους άλλους και τον εαυτό μας, την αξιοκρατία.
Όσο όμορφα, εύκολα ή ό,τι άλλο ακούγονται όλα όσα γράφω, γνωρίζω πως δεν είναι. Σαν λαός έχουμε περάσει πάρα πολλές δυσκολίες, οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι θα θυμούνται. Δεν λέω πως πρέπει να πάμε χρόνια πίσω, αλλά ίσως η λύση για να πάμε πραγματικά μπροστά είναι να κάνουμε ένα - δύο βήματα προς τα πίσω. Να αξιολογήσουμε τις επιλογές που κάναμε, τα λάθη μας και για ποιο λόγο φτάσαμε ως αυτή την δύσκολη κατάσταση σήμερα. Ένας ελεύθερος νους που δεν περιορίζεται σε δόγματα και κόμματα θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά και να “την βγάλει καθαρή”. Η εποχή αλλάζει και αν δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε το επόμενο βήμα, δεν θα κάνουμε κανένα και θα χαθούμε στον ορίζοντα.
Η κρίση και οι δυσκολίες έρχονται στο δρόμο μας ως ευκαιρία για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε ο καθένας μας διάφορα κομμάτια του εαυτού του. Θα έλεγα πως η δημιουργικότητα, η ευρηματικότητα, η εργατικότητα είναι μερικά από αυτά. Έτσι, τελειώνοντας, θα έλεγα πως κάθε κατάσταση μπορούμε να την δούμε είτε θετικά είτε αρνητικά. Ας επιλέξουμε να βλέπουμε τα πράγματα θετικά και ας προχωρήσουμε μπροστά.
Χρυσοβαλάντη Αθανασίου - Ονειρόκοσμος ©
